Merhaba Minimalist Yaşam!
Mutluluk ve minimalist yaşam tarzı arasında bir bağlantı olduğunu, bir belgeseli(Minimalizm: Önemli Şeylere Dair Bir Belgesel)izlemeden önce farketmemiştim. Oysa bu belgesel bana bu ikisinin, bir biriyle çok alakalı şeyler olduğunu gösterdi.
Bir sürü giyecek kıyafetim olmasına rağmen, asla yeterince kıyafetim olmadığını düşünüyordum. Saatlerce gardrop önünde vakit geçiriyor ve yinede aynaya baktığımda istediğim görüntüyü elde edemiyordum. Oysa daha bu bluzu ayıla bayıla geçen hafta almamışmıydım? Neden bir kez dahi giymeden beğenmez olmuştum? O kot pantolunu alınca kendimi dünyanın en muhteşem kadını gibi hissedecektim. Ne olmuştu da o kot pantolonu giymeme rağmen hala öyle hissetmiyordum? Bir sürü kıyafetim var ve ben bunların kalabalığında boğuluyordum. Kıyafetlerim, hem asıl amacına hizmet etmediği gibi bir de dolabımda yer işgal ediyordu ve bu beni mutsuz ediyordu.
Aynı şeyi, evin en kalabalık yerlerinden biri olan mutfağım için de söyleyebilirim. Tanrı aşkına, 4 gözlü bir ocak da aynı anda kaç farklı yemek pişirebilirki? 4 değil mi? Peki o zaman benim mutfak dolaplarımda neden en az 10 tane tencere tava var? Yıllarca mutfağımın çok küçük oluşundan yakınıp durdum. Oysa fazla olan benim eşyalarımdı. Giysi dolabımdaki boğulmuşluğu, mutfağım için de hissediyordum.
Seyahate çıktıkça aldığım ya da hediye geldikçe sakladığım salonumun sadeliğini bozan o minik süslere ne demeli? (Hadi onlar neyse de sürpriz yumurtadan çıkan oyuncakların salonumun tv ünitesinde ne işi var acaba?) Hangi işlevi yerine getiriyor acaba ya da hangi amaca hizmet ediyorlar da hala görüntü kirliliği yapmaya devam ediyorlar? Oysa her biri evimle hiç alakası olmayan parçalar.
Peki ya misafir gelince kullanır ya da sakla zamanı gelir zamanı düşüncesiyle biriktirdiğim eşyalar, onları ne yapmalı? Ardiye almış başını gidiyorken, her ay dip köşe temizlesem bi kutu çöp rahat çıkacakken hala oraya yeni çöp eşyalar eklemek niye?
Hayatımda bunun gibi sayabileceğim rahatsız edici kalabalık varken, sizce de sadece bunlar bile minimalist bir yaşam tarzını benimseme kararını almama yetmez mi? Bence yeter! Artık "yeteri kadar" kavramından uzaklaştığım bir hayat istemiyorum. Artık eşyaların beni hapsolmuş hissetirmesini istemiyorum. Artık mutlu olmak istiyorum. İşte bu yüzden minimalist bir yaşam tarzına doğru yolculuğa çıkıyorum.
Bir sürü giyecek kıyafetim olmasına rağmen, asla yeterince kıyafetim olmadığını düşünüyordum. Saatlerce gardrop önünde vakit geçiriyor ve yinede aynaya baktığımda istediğim görüntüyü elde edemiyordum. Oysa daha bu bluzu ayıla bayıla geçen hafta almamışmıydım? Neden bir kez dahi giymeden beğenmez olmuştum? O kot pantolunu alınca kendimi dünyanın en muhteşem kadını gibi hissedecektim. Ne olmuştu da o kot pantolonu giymeme rağmen hala öyle hissetmiyordum? Bir sürü kıyafetim var ve ben bunların kalabalığında boğuluyordum. Kıyafetlerim, hem asıl amacına hizmet etmediği gibi bir de dolabımda yer işgal ediyordu ve bu beni mutsuz ediyordu.
Aynı şeyi, evin en kalabalık yerlerinden biri olan mutfağım için de söyleyebilirim. Tanrı aşkına, 4 gözlü bir ocak da aynı anda kaç farklı yemek pişirebilirki? 4 değil mi? Peki o zaman benim mutfak dolaplarımda neden en az 10 tane tencere tava var? Yıllarca mutfağımın çok küçük oluşundan yakınıp durdum. Oysa fazla olan benim eşyalarımdı. Giysi dolabımdaki boğulmuşluğu, mutfağım için de hissediyordum.
Seyahate çıktıkça aldığım ya da hediye geldikçe sakladığım salonumun sadeliğini bozan o minik süslere ne demeli? (Hadi onlar neyse de sürpriz yumurtadan çıkan oyuncakların salonumun tv ünitesinde ne işi var acaba?) Hangi işlevi yerine getiriyor acaba ya da hangi amaca hizmet ediyorlar da hala görüntü kirliliği yapmaya devam ediyorlar? Oysa her biri evimle hiç alakası olmayan parçalar.
Peki ya misafir gelince kullanır ya da sakla zamanı gelir zamanı düşüncesiyle biriktirdiğim eşyalar, onları ne yapmalı? Ardiye almış başını gidiyorken, her ay dip köşe temizlesem bi kutu çöp rahat çıkacakken hala oraya yeni çöp eşyalar eklemek niye?
Hayatımda bunun gibi sayabileceğim rahatsız edici kalabalık varken, sizce de sadece bunlar bile minimalist bir yaşam tarzını benimseme kararını almama yetmez mi? Bence yeter! Artık "yeteri kadar" kavramından uzaklaştığım bir hayat istemiyorum. Artık eşyaların beni hapsolmuş hissetirmesini istemiyorum. Artık mutlu olmak istiyorum. İşte bu yüzden minimalist bir yaşam tarzına doğru yolculuğa çıkıyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder