Alışveriş Yapmadığım Yıl

Cait Flanders’ in “Alışveriş Yapmadığım Yıl” kitabını iki günde bitirmekten dolayı, kendimle gurur duyuyorum. Kitap okumayı ne kadar çok sevsemde, uzun zamandır çeşitli sebeplerden dolayı (bu sebepleri sıralama niyetinde değilim, çünkü hepsi özünde birer bahane gibi geliyor bana) bir solukta bir kitabı okuyamamıştım. Aslında sabah elinize alsanız akşama bitebilecek bir kitap, ama ben bir yaşındaki kızımla ancak bu hızda okuyabildim. Beni gerçekten etkiledi. Mesele benim için bir yıl alışveriş yasağı değildi, kitap zihnimde farklı sorulara yer açtı. Elbette tahmin edeceğiniz üzere, her bir sorunun yanıtını bulmak için iz süreceğim bir yol açtı. Bu yüzdem Cait’e ne kadar teşekkür etsem azdır.    

Cait kitabında kendi yolundan bahsetmiş. Yaşadığı zorluklardan, kendine iyi gelen şeylerden. Kısacası alışveriş yapmadan nasıl bir yıl geçirdiğini bir dostuna mektup yazar gibi anlatmış. Bir sonraki sayfaya nasıl geçtiğimi bilmiyorum. Çünkü ne ara okuduğumu anlamadan kitabı bitirmiştim. Siz de bu serüveni merak ediyorsanız kitabı incelemenizi öneririm.

Alışveriş yapmadan ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Çünkü çok irade sahibi biri olmadım hiç bir zaman. İstkrarlı olup devam etmek konusunda sıkıntıları olan biriyim. Aklıma bir anda gelen ilham verici bir proje, beni delice heyecanlandırıyorken sonuca istediğim sürede ulaşamadığımda hayal kırıklığıyla baş edemiyorum. Hiç de baş edemedim. Bu yüzden benim için gerçekten çok önemli olan şeyleri yarım bırakmamak için sarfettiğim çaba muazzam, bu süreç kimi zaman ıstıraplıydı. Bu konu üzerinde çalışmam gerektiğinin farkındayım. Neden bu kadar sabırsız olduğumu her zaman merak etmişimdir. Bu arada, anne olmanın bana öğrettiği en güzel şey: biraz daha sabırlı olmak. Çünkü bir çocuğu yetiştirmek gerçekten süper sabır isteyen bir şeymiş. Böyle düşünüyorum çünkü, çocuğunuzu en iyi şekilde yetiştirmeye çalışmak ve bunun sonuçlarını görmek uzun vadeli bir şey.

Alışveriş yapmama düşüncesi kimi zaman midemde yanmalara sebep oluyor. Ama gerçekten ihtiyacım olmayan bir şeyi satın almak, ruhumdaki ve cüzdanımdaki, kredi kartımdaki yangının sebebi. Gereksiz ( gerçek ihtiyaç olmayan) her şey hayatıma girdiğinde, hayallerimden biraz daha uzaklaştığımı üzülerek izliyorum. Evimde, hayatımda ihtiyacım olmayan şeylerin yoğunluğuyla baş etmek yorucu oluyor. Bir şeylerin değişmesini istiyorum. Değişmesini istediğim şeylerin arasında, vücudumu gerçekten iyi güvenli gıdalarla doyurmak, bedenimin ihtiyacı olmayan kilolardan kurtulmak, daha fazla seyahat etmek, zamanı daha etkili kullanmak, düzenli olarak kitap okumak, hayatım eğer bir gemiyse o dümenin başına süper bir özgüvenle oturmak, atık çıkarmayacağım ( ya da şimdiye göre daha az atık çıkaracağım) daha ekolojik bir hayatı yaşamak, ihtiyaç duyduğum şeyleri satın almak gibi bir çok şey var. Kısacası hayatıma komple el atmak istiyorum. 32 yılımı bir şekilde yaşadım ama sonrası için ne istediğimi bilerek yaşamak istiyorum.  

İnanın tam olarak nereden başlayacağımı tam kestiremiyorum. Çünkü yapmak istediğim çok şey var. Yapmam gereken çok şey var. Hayal ettiğim çok şey var. Ama bu şekilde yaşamaya devam edersem bu isteklerimi gerçekleştiremeden bu dünyadan göçüp gideceğimi biliyorum. Bu karamsar sona doğru gitmektense, bir an önce bir yerden başlayacağımı da biliyorum.